Eind 2018 werd ik gebeld door een vader die graag hulp wilde voor zichzelf en zijn ex bij het opstellen van een ouderschapsplan. De moeder, zijn ex, wilde hier ook graag aan meewerken.
Wat speelde er?
Na het uit elkaar gaan hadden ze eigenlijk weinig contact meer met elkaar. Ze hadden wel wat afgesproken over een verdeling van dagen waarop hun kindje bij zijn vader was, maar verder kwamen ze niet. Ook de manier hoe zij met elkaar omgingen, was voor hun beiden helemaal niet naar wens. Weinig en slechte communicatie, geen begrip en veel wantrouwen.
Bij vader was gezinsuitbreiding op komst met zijn nieuwe partner. En die slechte verhouding met de moeder van zijn eerste kindje moest echt anders. Voor moeder was het ook geen doen, want het gebrek aan vertrouwen leidde tot het vervelende situaties, ruzies en inbreuk op elkaars privacy.
De oplossing van de ouders: een zorg- en omgangsregeling vastleggen in een ouderschapsplan.
Zij wilden afspraken maken over alles wat hun kindje betrof en dat vastleggen in een ouderschapsplan. De afspraken in het ouderschapsplan zouden in ieder geval moeten gaan over de omgangsregeling/zorgverdeling, verdeling van de vakanties, hoe de wisselmomenten zouden moeten verlopen, hoe en wanneer de ouders elkaar zouden informeren en kunnen raadplegen over hun kindje en hoe zij alle kosten zouden verdelen. Ook zou er een uitkomst moeten komen over hun verschil van mening, vader wil co-ouderschap, maar moeder durft dat niet aan.
De eerste stap van mij: Geen standaard kennismakingsgesprek, maar gewoon samen rond de tafel met een kop thee erbij.
Ik moest er wel een uurtje voor rijden, maar ik ben eerst naar de ouders toe gegaan. We hebben met ons vijven rond de tafel gezeten en thee gedronken. Vader en zijn nieuwe partner, moeder en haar nieuwe partner en ik. Zij vertelden alle vier hoe de situatie was, volgens hen, en wat zij zouden willen. Tijdens dit gesprek werd mij al snel duidelijk hoe de dynamiek was en hoe iedereen op elkaar reageerden. Met de ouders samen heb ik toen een plan van aanpak gemaakt en is het mediationtraject met de ouders en mij begonnen. De nieuwe partners bleven in het vervolg thuis en steunden de ouders tijdens hun momenten samen, buiten de mediation om.
Geen standaard lijstje doorlopen, maar eerst de aandachtspunten voor deze ouders
Het was mij opgevallen dat er geen sprake was van persoonlijke of direct communicatie bij deze ouders. Dit gaf te veel ruimte aan foute aannames en verkeerde interpretaties, oftewel ruis op de lijn. Eerst is er gewerkt aan regelmaat en structuur in hun communicatie en toen kwam er meer zekerheid, begrip en zelfs een beetje vertrouwen.
De aandacht die er werd gegeven aan de zelfreflectie in combinatie met het uitspreken van ieders ideale situatie, oftewel ieders wensen, bracht hun werkelijke belangen boven tafel. En daarna kwam de overeenstemming en al vrij snel kon het ouderschapsplan worden afgerond. Co-ouderschap was het (nog) niet geworden, maar co-ouderschap was ook niet meer uitgesloten. Vader en moeder zijn het eens geworden om een co-ouderschap af te spreken voor de toekomst.
Wat hadden deze ouders over het verdelen van de kosten voor het levensonderhoud van hun kind dan afgesproken?
De ouders hadden samen een idee wat zij wilden afspreken over de kinderalimentatie. Hun ideeën, wensen, behoeftes en situatie is eerst uitvoerig besproken. Daarna is er een alimentatieberekening gemaakt en zijn de uitkomsten met elkaar vergeleken. In hun situatie waren de ouders het samen eens geworden dat het voor de ouders en hun kind het best passend was dat moeder de kinderbijslag ontving en de toeslagen die daar bij kwamen. Beide ouders zouden ieder de eigen verblijfskosten voor hun kindje op zich nemen. Alle (netto) verblijfsoverstijgende kosten en de bijzondere kosten wilden de ouders 50-50 verdelen.
Lees verder over hun ouderschapsplan in mijn volgende blog: Uit de praktijk: co-ouderschap en andere afspraken qua kinderalimentatie.